စာအုပ်မှတ်တမ်း

အမည် ရှစ်ရက်မြောက်နေ့

စာရေးဆရာ (ပြန်) ဝင့်ပြံုးမြင့်

ထုတ်ဝေတိုက် တိုးမြစ် စာအုပ်တိုက်

အကြိမ် ပထမအကြိမ် ၂၀၁၇ သြဂုတ်လ

စာအုပ်အရွယ်အစား ၃၂၉ မျက်နှာ ၁၃.၄ × ၂၁.၂စင်တီ

ဝယ်ဖူးသမျှ စာအုပ်တွေထဲမှာ ကယိကထအများဆုံး ကိန်းကြီးခမ်းကြီး အနိုင်ဆုံးစာအုပ်ဗျ။မိုးကုတ်မှာ ရနိုင်ဖို့မလွယ်မှန်းသိလို့ ထွက်ထွက်ချင်း We ကိုလှမ်းမှာတယ်။ ဆယ်ရက်ကျော်လာတဲ့ ထိမရောက်လာလို့ ဖုန်းထပ်ဆက်တော့မှ စာရင်းပြန်ကြည့်ပါဦးမယ်တဲ့။ မိုးကုတ်မှာ ထပ်မေးတော့လည်း သြဂုတ်လကုန်မှ ရောက်မတဲ့ဗျ။ (ဟုတ် မဟုတ်တော့မသိဘူး) ဒါနဲ့ ' တိုးမြစ် 'ကို လှမ်းမှာပြီးဖတ်ရတယ်။ သူ့အရင်ဖတ်ခဲ့ရတဲ့ ' ဝမ်တိန် 'နဲ့ အတော်ကွာတော့ အစပိုင်းမှာ ဖတ်ရခက်သဗျာ။ဝမ်တိန်က လှိုင်းစီးရသလိုဖြစ်ပြီး ရှစ်ရက်က ကျောက်တောင်တက် ရသလိုခံစားရတယ်။

တည်ထားတဲ့ နောက်ခံခေတ်ကလည်း ၁၉၀၂ ခုနှစ် အရေးအသားက ၆၇ စတိုင် နောက်ခံဒေသက ကျောက်မီးသွေးတွင်းနဲ့ ချီလီသတ္ထုမိုင်း။ Night sence များတဲ့ေ ရှးဟောင်းဒရာမာကား ကြည့်နေရသလိုပါပဲ။ ဘာသာပြန်ရခြင်းအလုပ်လို ပေးထားချက် ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းထဲမှာ အင်အားကောင်းတဲ့ ဝေါဟာရတွေကို ရွဲကစားသလို ဖန်တီးနိုင်တဲ့ 'ဝင့်ပြံုးမြင့် ' သာမဟုတ်ခဲ့ရင် ဒီစာအုပ်ဟာ ဒါ့ထက်ပိုပြီး ဖတ်ရခက်မယ်ထင်မိသဗျာ။

သုံးပုံတစ်ပုံလောက်ရောက်လာတော့ ဇာတ်ကောင်တွေကို စရိုက်တပ်ဆင်ပုံရယ် ကိုင်တွယ်အသုံးချတဲ့အတတ်ပညာရယ်ကို သတိထားမိလာပြီး စာအုပ်က ကိုယ်နဲ့နီးလာတယ်။ ဆိုင်မဆိုင်တော့မသိဘူး။ ဂျက်ဆင်ပေါလော့ ပန်းချီကားကို မျက်စေ့ထဲမြင်လာသဗျ။ဖြစ်သွားတာမဟုတ်ပဲ လုပ်သွားတာပေါ့။ စိတ္တာနုပဿ နာတို့ အဘိဓမ္မာ တို့မပါပဲနဲ့ သူတို့ရဲ့ စိတ်ကိုသိနိုင်စွမ်း ဖွဲ့နိုင်စွမ်းဟာ ကြောက်စရာတောင် ကောင်းတယ်ဗျာ။ဒီစာအုပ်မှာ ကျနော်သဘောကျမိတဲ့ အချက်ကလည်း အဲဒါပါပဲ။

စာရေးဆရာပြောချင်တာလို့ ယူဆရတဲ့ ဖန်ဆင်းခြင်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့အတွေးအခေါ်တွေက အဲဒီခေတ်ရဲ့ ခရစ်ယာန် အသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ ခါထွက်သွားနိုင် လောက်ပါတယ်။ ဆရာမရဲ့ အမှာထဲမှာလည်း အတော်လေး ဝေဖန်ခံရတဲ့စာအုပ်လို့ ရေးထားတာပါ။ ကျနော့်အမြင်ကဖြင့် ဒဿ နပိုင်းအရထူးခြားလှတယ်လို့ မထင်မိပါဘူး ။ဉာဏ်မမီတာလည်းဖြစ်နိုင်သလေ။ နှစ် သန်းပေါင်းခြောက်ထောင်သက်တမ်းရှိတဲ့ ဒီကမ႓ာကြီးထဲမှာ မနေ့တနေ့ကမှ အရွယ်ရောက်ရတဲ့ 'လူသား 'ဆိုတာလေးက အကြိမ်အကျော့ပေါင်း ဘယ်လောက်ထိ ပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်ဖြစ်ခဲ့ပြီးပြီလဲ ဆိုတာဘယ်သူကမှ မပြောနိုင်ပဲကိုးဗျာ။

အလုံးစုံသောဖန်ဆင်းခြင်းကိုသာ ကျောရိုးထားပြီး တွေးလာကြတဲ့ (၆၇ )ခရစ်ယာန်အသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ ဒီအယူအဆက အပဲ့ဆားထိဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့။ နောက်တစ်မျိုး ထင်မိထင်ရာ စဉ်းစားမိတာကတော့ သိပ်မကြာခင်ပေါ်လာနိုင်ဖွယ်ရာရှိတဲ့ 'ဘာသာရေးလွန် လူ့အဖွဲ့အစည်းသစ် '(ခပ်တည်တည်ပဲ။) အကြောင်းကို မူရင်းစာရေးဆရာကြီ

းက နမိတ်ပြခဲ့ချင်တာလားပေါ့။ လက်ရှိကမ႓ာကြီးနဲ့ ဟန်ချက်ညီတဲ့ ဘာသာတရားကလည်း ရှားသထက်ရှားလာနေပြီကိုး။

စာအုပ်တစ်ဝက်လောက် ရောက်လာတော့ တိုးမြစ် နဲ့ဝင့်ပြံုးမြင့်တို့ ဒီစာအုပ်ကို ဘာလို့ရွေးခဲ့ကြတာလဲဆိုတာကို မြင်သလိုလိုရှိလာပြီ။'ဝင့်ပြံုးမြင့် ' ရဲ့ အဓိကစွမ်းရည်ကိုပြခွင့်ရတဲ့ နေရာလေးတွေလည်း ခပ်စိပ်စိပ်တွေ့လာရပြီဗျ။

ရှစ်ရက် -ဆိုတဲ့ကျောက်တောင်ကို တက်ရတဲ့အခါမှာ မူရင်းစာရေးဆရာရဲ့ လူ့စရိုက်အဖွဲ့က ကိုယ်ခြေချခွင့်ရတဲ့ ကျောက်သားအထစ်။နောက်ပြန်ကြည့်ခွင့် နဲ့ ကိုယ်တက်လာတဲ့အောက်ဘက်ကို ပြန်ကြည့်ခွင့်ရတဲ့ အခိုက်အတန့်လေး။ ကျေနပ်စရာဗျ။ ဆရာမ ဝင့်ပြံုးမြင့်ရဲ့ ဘာသာပြန်စွမ်းရည်က တောင်ခါးပန်းမှာတိုက်လာတဲ့ လေပြေ။

(ဝမ်တိန်- တုန်းကပြောခဲ့ဖူးသလိုပါပဲ။မူရင်းကို မဖတ်ရပဲနဲ့ ဘာသာပြန်ကို ချီးမွမ်းနေခြင်းအပေါ်မှာ ကြိုက်သလို အပြစ်ပြောနိုင်ပါတယ်။ချစ်ခြင်းနဲ့ ရယ်မောနေလိုက်ပါမယ်။)

ဘုန်းကြီးစာချ လုပ်ချင်တာတစ်ခုကတော့ ဇာတ်ရဲ့အရေးကြီးဆုံး မြှုတ်ကွက်ဖြစ်တဲ့ လင်းစင်းကိုသတ်တဲ့ တရားခံကို ဖြည်ပြတဲ့နေရာကိုပါ။(ဆင်ခြေပေးစရာတွေ

ရှိနေနိုင်ပေမယ့် ) အဲဒီအပိုင်းဟာ ဇွတ်အတင်းယုတ္တိရှိ ခိုင်းသလို ခံစားရပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း အမေရိကန်( အမျိုးသားစာပေဆု)ကိုတောင် ရပြီးခဲ့ပြီဆိုတော့ ထားလိုက်ကြပါစို့။ ရှင်တို့ကအမေရိကန်ကိုး။

ရေးသူရော ဖတ်သူပါ အသစ်တဖန်ပြန်လည်သင်ယူကြဖို့ လိုအပ်နေတဲ့ မြန်မာစာပေလောကအတွက်အဆင့်မီဘာသာပြန်လက်ရာတွေပေါ်ထွန်းလာဖို့အရေး ကလည်း သိပ်ကြီးမားတဲ့လိုအပ်ချက်တစ်ခုပါ။ ကျနော်ကတော့ 'တိုးမြစ် ' နဲ့ ဆရာမ 'ဝင့်ပြံုးမြင့် 'ကိုအမှန်တကယ်ကျေးဇူးတင်နေမိပါတယ်။ p s ဖုန်းက ရေထဲကျသွားလို့ သူများဟာငှားကိင်နေရသဗျ။ ဆက်သွယ်မှုတွေအတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိခဲ့ရင်လည်း မေတ္တာနဲ့သည်းခံပေးကြပါဦးဗျ။

အောင်ကျော်စိုး