စာမျက်နှာ ၁၁၆မျက်နှာသာရှိပြီး ဈေးနှုန်းကလည်း ၁၅၀၀ သာရှိတဲ့အတွက်၊ ဖတ်ပြီး အော်တစ်ဇင်ဘ၀နဲ့ နီးစပ်ပတ်သက်နေသူတွေကို လက်ဆောင်ပေးပေး၊ စာကြည့်တိုက်ပဲ လှူလှူ၊ ကိုယ်တိုင်ပဲသိမ်းထားထား တစ်ခေါက်လောက်တော့ ဖတ်ကြည့်သင့်တဲ့ စာအုပ်လေးလို့ ညွှန်းဆိုလိုက်ပါရစေ။

မှတ်ချက်။ ဒီစာအုပ်လေးဟာ အော်တစ်ဇင် ဘယ်လိုဖြစ်လာတယ်၊ ဘာကြောင့်ဖြစ်တယ်၊ ဘယ်လိုပြုစုရမယ်၊ ဘာတွေလုပ်၊ ဘာတွေရှောင်ရမယ် စတဲ့ ဆေးပညာဆိုင်ရာ ညွှန်ကြားချက်တွေပါတဲ့ ဆောင်ရန်၊ ရှောင်ရန် လမ်းညွှန်စာအုပ်မျိုးမဟုတ်ပါ။ အော်တစ်ဇင်ကလေးတစ်ယောက်၏ ရင်ထဲကခံစားချက်ကိုရေးထားသောစာအုပ်သာ ဖြစ်ပါသည်။

ကိုယ်၀န်ရှိတယ်ဆိုတာ သိသိချင်း ကျွန်မ ကိုယ်၀န်ဆောင်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာအုပ်တွေကို သဲကြီးမဲကြီး ဖတ်ဖြစ်ပါတယ်။ ၀ယ်ထားတဲ့စာအုပ်တွေက ၁၀အုပ်အထက်လောက်ရှိပါတယ်။ အဲဒီအထဲမှာ အသက် ၃၅နှစ်ကျော်မှ သားဦးကိုယ်၀န်ဆောင်ရင် Down Syndrome - ဒေါင်းကလေး မွေးနိုင်ချေများတယ်လို့ ဆိုထားပါတယ်။ ဒါကို ဖတ်မိပြီးတော့ စိုးရိမ်ပြီး တစ်ပတ်လောက် အိပ်မရ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ နိုင်ငံခြားမှာ ကြိုသိရင် ဖျက်ချခွင့်ရှိပေမဲ့ မြန်မာပြည်မှာ ဖျက်ချခွင့်မရှိပါဘူး။ တကယ်တမ်းဖျက်ချခွင့်ရမယ်ဆိုရရင်ရော၊ သေချာပါတယ်၊ ကျွန်မ မဖျက်ချမှာ သေချာပါတယ်။ ဘာလေးဖြစ်ဖြစ် ရအောင်မွေးမယ်ဆိုတဲ့စိတ်က ကျွန်မကို ပြန်အိပ်ပျော်စေပါတယ်။

မွေးလာပြီး ဒေါင်းမဟုတ်တာ သေချာပေမဲ့ နောက်တစ်ခု စိုးရိမ်ရပြန်ပါတယ်။ 

ဒါကတော့ အော်တစ်ဇင်ပါ။ ကိုယ့်ကလေးက အော်တစ်ဇင်မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာသိနေပေမဲ့ ကလေးက စကားပြောနောက်ကျတဲ့အခါ အော်တစ်ဇင်သံသယရှိကြောင်း ပတ်၀န်းကျင်က ကြားလာရပါတယ်။

`နင့်ကလေး စကားမပြောသေးဘူးလား၊ အော်တစ်ဇင်ဖြစ်နေဦးမယ်၊ ဆေးခန်းပြကြည့်ဦး´လို့ပြောရင် ဘယ်မိဘမှာ ကြိုက်မှာမဟုတ်သလို ကျွန်မလည်း မကြိုက်ပါဘူး။ `အိုင်းစတိုင်းတောင် ၃နှစ်ကျော်မှ စကားစပြောတာလို့´ ပြန်ပြောမိပါတယ်။ အော်တစ်ဇင်ဆို စောစောစီးစီးပြရင် ကုလို့ရတယ်လို့ ပြောကြပေမဲ့ ဟုတ်မဟုတ်မသေချာပါဘူး။

ကို်ယ့်ကလေး အော်တစ်ဇင်မဟုတ်ခဲ့ပေမဲ့ ပတ်၀န်းကျင်မှာ အော်တစ်ဇင်တွေ တွေ့ထားတော့ စိတ်၀င်စားပြီး ဒီစာအုပ်လေးကို ဖတ်မိတာပါ။

ဒီစာအုပ်အမှာစာမှာ အော်တစ်ဇင်ဟာ ကလေး တစ်ထောင်မှာ နှစ်ယောက်နှုန်းတွေ့ရတယ်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ်ပဲ သတိထားမိလို့လားမသိ၊ ကလေးတစ်ရာမှာ တစ်ယောက်နှုန်းလောက်လို့တောင် ထင်မိပါတယ်။

သူတို့ဟာ ကိုယ်တွေပုံမှန်လူတွေအတွက် တစိမ်းဂြိုဟ်သားတွေလို့ ခံစားရပါတယ်။

ဂြိုဟ်သားတွေ ဘယ်လိုတွေးတောကြသလဲ၊ ဂြိုဟ်သားတွေ ဘယ်လိုခံစားချက်ရှိကြသလဲ၊ ဂြိုဟ်သားတွေ လူတွေကိုဘယ်လိုမြင်ကြသလဲ။ သိချင်ကြမှာပါ။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်ကဂြိုဟ်သားစကားမတတ်၊ ဂြိုဟ်သားကလည်း ကို်ယ့်စကားနားမလည်။ ဘယ်လိုဆက်သွယ်ကြမှာလဲ။

ဒီစာအုပ်လေးက အော်တစ်ဇင်လောကကို လှမ်းကြည့်လို့ရတဲ့ ပြတင်းပေါက်တစ်ချပ် ဖွင့်ပေးထားတာလို့ မြင်ပါတယ်။ ဒီပြတင်းပေါက်ကနေ အော်တစ်ဇင်ဘ၀ပို်င်ရှင်တွေရဲ့ စိတ်ခံစားချက်ကို မြင်နိုင်ပါတယ်။ 

ပတ်၀န်းကျင်မှာ အော်တစ်ဇင်ဖြစ်သူတွေ ရှိနေတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ မရှိခဲ့ရင်လည်း တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန် အော်တစ်ဇင်ဖြစ်သူတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ရင် ဘယ်လိုဆက်ဆံမလဲ။ ဒီစာအုပ်လေးက တကယ့်ကို အထောက်အကူပြုပါတယ်။

ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီး ကို်ယ့်အမြင်ပြောရရင် အော်တစ်ဇင်ဆိုတာ ဖွံ့ဖြိုးမှုနောက်ကျတဲ့ ကလေးတွေလို့မြင်ပါတယ်။ အသက် တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်အထိ ပုံမှန်ကလေးတွေနဲ့ သိပ်မကွာပါဘူး။ နောက်ပိုင်းမှာ ပုံမှန်ကလေးတွေလို ဖွံ့ဖြိုးမှုမရှိတာ၊ နှေးတာတွေ ဖြစ်လာတဲ့ကလေးတွေပါ။

ဒီတော့ ဒီစာအုပ်ကိုဖတ်ပြီး ဘာကိုထပ်မြင်ရလဲဆိုတော့ ခံစားချက်ကို မဖော်ပြတတ်သေးတဲ့ ကလေးငယ်လေးတွေရဲ့ ခံစားချက်ကိုပါ မြင်ရပါတယ်။

အော်တစ်ဇင်ကလေးက ပြောထားတာ ရေခွက်ထဲရေထည့်လို့ ရေတစ်စက်ဖိတ်ရင်တောင် သူတို့အရမ်းခံစားရပါတယ်တဲ့။ ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ ပုံမှန် ကလေးငယ်လေးတွေ အမှားလုပ်မိတဲ့အခါ သူတို့အမှားကို သူတို့ သိပါတယ်။ ပြောထားရက်နဲ့ တစ်ခုခု လုပ်မိတာမျိုးတွေ၊ သေးပေါက်ချမိတာမျိုးတွေပေါ့။ ဒီအခါ ကလေးကိုယ်တိုင်က စိတ်မကောင်းဖြစ်ပါတယ်။ ကလေးငယ်လေးတွေလည်း သူတို့ကိုယ်သူတို့ ထိ်န်းချုပ်လို့မရသေးဘူးလေ။ ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီးတဲ့အခါ အော်တစ်ဇင်တွေကိုသာမဟုတ် ကိုယ့်ကို်ယ်ကို်ယ်မထိန်းချုပ်နိုင်သေးတဲ့ ကလေးတွေကိုပါ ကိုယ်ချင်းစာပြီး သနားမိပါတယ်။ ကလေးတွေ အမှားလုပ်မိရင် ဆူတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်သင့်ရဲ့လား။ ကလေးတွေ သူတို့ကို်ယ်သူတို့ မထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့အရွယ်မှာ အမှားလုပ်မိရင် ဆူတာ ရိုက်တာဟာ တကယ်လိုအပ်လို့လား။ ဒီစာအုပ်ကိုဖတ်ပြီး ဆက်တွေးမိတာလေးပါ။

The reason I jump (ကျွန်တော်ခုန်ရခြင်း အကြောင်းအရင်း) စာအုပ်လေးကို ဆရာကျော်စွာ(ဆေး-၂) က `ကိုယ်တွေ့ကြုံရအော်တစ်ဇင်ဘ၀´ ဆိုပြီး ဘာသာပြန်ထားပါတယ်။ ခေတ်မီပညာတတ်နိုင်ငံမှာ လူဖြစ်ခွင့်ရတဲ့ အော်တစ်ဇင်ကလေးအနေနဲ့ သူ့ဘ၀၊ သူ့ခံစားချက်ကို လူတွေသိနို်င်အောင် ရေးခွင့်ရတာဟာ သူ့အတွက်ရော၊ အော်တစ်ဇင်လောကအတွက်ရော ကြီးမားတဲ့ အောင်မြင်မှုလို့ ပြောနိုင်ပါတယ်။ 

#Lynn Latt